به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سخن گفتن از کار سخت پرستاران با وجود از جان گذشتگی های بی شمار این فرشتگان رحمت که شاهد تلاش آنها در دوران شیوع کرونا و حتی پساکرونا بودیم، تکرار مکررات است؛ اما باید گفت پرستاری شغل سختی است که خیلی ها را توان انجام آن نیست، زیرا پرستاران در کنار سختی کار باید اضافه کاری های اجباری، ساعات و سختی کار پر از استرس و نگهداری از بیماری را که گاهی نفسش به نفس پرستار وصل است، به جان بخرند.
ساعات کار پرستاران به ویژه در دوران منحوس کرونا چندین برابر شد، در حالی که بسیاری از مشاغل دیگر و مراکز آموزشی و اداری تعطیل بودند تا مبادا این بیماری سخت و طاقت فرسا کسی را درگیر کند؛ اما پرستاری تعطیل نشد تا پرستاران مراقب بیمارانی باشند که با این بیماری واگیردار دست و پنجه نرم می کردند.
با وجود آنکه بیشترین زحمت درمان بیماران بر دوش جامعه پرستاری است، تنها خواسته آنها یعنی اجرای درست قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری بعد از ۱۵ سال خاک خوردن در پستوی قانون های بر زمین مانده اجرا نشده است
باید اعتراف کرد، این شرایط برای شغل پرستاری همواره پابرجاست؛ چنانچه مقام معظم رهبری پرستاران را فرشتگان رحمت الهی برای بیماران و شغل پرستاری را در کنار طبابت و هم وزن آن خواندند. جامعه پرستاری کشور در خط مقدم ارائه خدمات سلامت به مردم و بیماران قرار دارد و بیشترین بار زحمات و مشکلات در بخش درمان نیز بر دوش این افراد است، به همین علت پرستاران را جان برکفترین مدافعان سلامت به ویژه در دوران کرونا میخوانند.
با وجود آنکه بیشترین زحمت درمان بیماران بر دوش جامعه پرستاری است، همیشه پرستاران فراموش میشوند و تنها خواسته آنها یعنی اجرای درست قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری بعد از ۱۵ سال خاک خوردن در پستوی قانون های بر زمین مانده اجرا نشده است.
جامعه پرستاری ۱۵ سال است خواستار محقق شدن انتظارات به حقی هستند که سالهای سال است در کنج کولهبار بودجه دولت باقی مانده و حتی فراموش شده است و هر بار تنها وعده اجرای آن داده شده است و دیگر هیچ.
«تعرفهگذاری خدمات پرستاری» همان قانون سردرگمی است که مدت ها میان مجلس شورای اسلامی و دولت پاسکاری شد و دولت قبل هیچ تلاشی برای تحقق آن و کاهش درد و رنج پرستاران به سبب ساعتهای طولانی کار و شب بیداری و دوری از خانواده نکرد؛ قانونی که در تابستان سال ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید، اما از آن روز تا فروردین ۱۴۰۲ که بخشی از آن به شکل ناقص اجرا شد و اعتراض جامعه پرستاری را دربر داشت، تصمیمی برای عملیاتی شدن درست و کامل آن گرفته نشده است.
در گذشته هر سال که به فصل تدوین لایحه بودجه نزدیک میشدیم، زمزمههایی شنیده میشد که قرار است برای اجرای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری اعتبار لحاظ شود، اما باز هم خبری از اجرای آن نشد و عنوان میشد «امسال نشد، باید برای سال بعد تلاش و دولت را مجاب کرد بودجهای برای اجرای این قانون در بودجه کل کشور لحاظ کند».
سؤال اینجاست، چرا باید وعده تحقق قانونی که حق مسلم جامعه پرستاری است، هر سال به سال بعد موکول شود؟ دوران هشت ساله دولت های یازدهم و دوازدهم سپری شد، بی آنکه به این درخواست به حق پرستاران و مدافعان خط مقدم سلامت جامعه عمل پوشانده شود.
با آغاز به کار دولت سیزدهم، رئیس کل سازمان نظام پرستاری در نامهای به آیتالله رئیسی، رئیس جمهور با تشریح مشکلات و سختیهای شغلی جامعه پرستاری و موانع خدمتی آنان، خواستارعملیاتی شدن قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری شد. بخشی از حقوق عقب افتاده شامل این قانون با تلاش دولت سیزدهم فروردین 1402 به حساب پرستاران واریز شد، اما پرستاران در شهرهای مختلف معترض اجرای بسیار ناقص قانون ۱۵ ساله هستند.
سؤال اینجاست چرا باید قانونی که تصویب و برای اجرا به قوه مجریه ابلاغ شده است، اجرا شدنش بعد از ۱۵ سال همچنان بلاتکلیف بماند؟
پرستاری گفت، هر پرستار به ازای 197 ساعت کار موظف و 155 ساعت اضافهکار در یک ماه، حدود 1 میلیون و 800 هزار تومان به عنوان تعرفه خدمات پرستاری دریافت کرده که این رقم، حتی از میزان دریافتی بابت اضافه کار یا کارانه ماهانه کمتر است.
در این میان برخی رسانه های اصلاح طلب تلاش کردند واریزی مذکور را که بعد از ۱۵ سال انتظار پرستاران انجام شد، به حاشیه برانند و با بازی ای سیاسی مدعی تخلف دولت شدند، اما کسی فراموش نکرده است، این قانون سال 1386 مصوب شد و ۱۵ سال پرستاران منتظر اجرایش هستند. دولت های یازدهم و دوازدهم هشت سال برای اجرای آن زمان داشتند، اما دریغ از اندکی توجه به خواسته به حق پرستاران.
دولت سیزدهم نخستین گام را در اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری هر چند ناقص برداشت و باید اعتراضات به حق پرستاران برای رسیدگی پیش از موعد در زمینه نحوه محاسبات و واریزی ها را ارج نهاد و دردی از دل پر صبر جامعه پرستاری برداشت.
پرستاران معترض خواستار اصلاح آییننامه تعرفهگذاری خدمات پرستاری و اعمال نظر جامعه پرستاری در اصلاحات آییننامه و عادلانه شدن ارقام تعرفههای پرداختی هستند و گفتند «خواستار برقراری عدالت هستیم؛ مبالغ تعرفهگذاری بهشدت ناچیز است و پرستاران به این پرداختهای ناعادلانه اعتراض دارند. خواستار این هستیم حاصل زحمات پرستاران به جیب خودشان برود نه دیگران؛ 250 خدمت از خدمات پرستاری به نام غیر پرستاران ثبت شده و این کمال بیعدالتی است. میخواهیم بدانیم چه کسانی مخالف اجرای قانون هستند و نمیگذارند پرستاران به حقشان برسند».
برخی رسانه های اصلاح طلب تلاش کردند واریزی مذکور را که بعد از ۱۵ سال انتظار پرستاران انجام شد، به حاشیه برانند و با بازی ای سیاسی مدعی تخلف دولت شدند، اما کسی فراموش نکرده است، این قانون سال 1386 مصوب شد و ۱۵ سال پرستاران منتظر اجرایش هستند
پرستاری معترض به نحوه محاسبات گفت: برای کمک بهیار حدود 3 الی 5 میلیون تومان و برای پرستاران حدود 22 میلیون تومان به عنوان معوقات تعرفه خدمات پرستاری سال 1401 واریز شده و بنابراین، هر پرستار به ازای 197 ساعت کار موظف و 155 ساعت اضافهکار در یک ماه، حدود 1 میلیون و 800 هزار تومان به عنوان تعرفه خدمات پرستاری دریافت کرده است.
وی افزود: این رقم حتی از میزان دریافتی بابت اضافه کار یا کارانه ماهانه کمتر است، زیرا هر ماه به ازای اضافه کار حدود 3 میلیون تومان دریافتی داریم و کارانه ماهانه هم همین حدود است. مجموع دریافتی ماهانه ما با تجمیع کارانه و اضافه کار به 16 میلیون و 500 هزار تومان میرسد.
در متن قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری که تیرماه سال 1386 و به دنبال تأیید شورای نگهبان، از سوی رئیس مجلس شورای اسلامی برای اجرا به رئیسجمهور ابلاغ شد، آمده است: وزارت بهداشت موظف است استاندارد بستههای خدمات تشخیصی، درمانی کادر پرستاری همه مراکز بهداشتی درمانی کشور را تعیین و با هماهنگی وزارت رفاه و تأمین اجتماعی در چارچوب سرانه مصوب، تعرفه سالانه خدمات فوق را پیشنهاد کند تا پس از تأیید شورای عالی بیمه خدمات درمانی به تصویب هیئت وزیران برسد.
قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۵ سال منتظر اجراست و هرچند پرستاران به نحوه اجرای ناقص آن معترض و خواستار اجرای درست آن هستند، اما باید گفت با توجه به گام نخست برداشته شده و با پیگیری سازمان نظام پرستاری و تلاش دولت سیزدهم پرستاران قطعاً به خواسته به حق خود خواهند رسید.